آبشارهایی که از کوههای تالش جاری میشوند

همجواری کوهستان و جنگل، بلندترین و چشمگیرترین آبشارهای ایران را در سرزمین تالش از استان گیلان به وجود آورده است. بسیاری از آبشارهای این دیار چندان شناخته شده نیستند و رسیدن به پای آنها هم راهنمای محلی می خواهد و هم پیاده روی و حتی کوهپیمایی. 

غرض از ایجاد این مقوله، نشان دادن گوشه ای از زیبایی های خلقت الهی به منزله یادآوری عظمت و جلال خداوندی و سپس معرفی آبشارهای زیبایی که سرچشمه آنها از رشته کوه های تالش جاری است.

  و اینکه علاقه مندان با مطالعه و مشاهده تصاویر آبشارها در این سایت، به سهولت هر چه بیشتر بتوانند از مسیر راهیابی به این مظاهر زیبای الهی اطلاعات کسب کنند.

آبشار لاتون   (لوندویل – کوته کومه )

آبشار لوشکی   ( لمیر – درزکری )

آبشار زمرد   (حویق – زمرد محله )

آبشار ویسادار   ( پره سر – ارده )

آبشار ورازان   ( سوباتان – ورازان )

آبشار دریابن   ( اسالم – ناو )

آبشار نیل رود   (جوکندان – پی سرا )

آبشار آترابار   (شیرآباد – آترابار )

آبشار سورو   ( خطبه سرا – برزه بیل  )

آبشار ریو   (خطبه سرا – بینون )

آبشار شیله وشت   (مریان – شیله وشت )

آبشار تاواگولی  ( چوبر – تاواگولی )

آبشار ماهار   ( لیسار – بغرو )

آبشار تریشوم  ( ماسوله – تریشوم )

آبشار لارچشمه  ( فومن – ماسوله )

آبشار کوشم  (ماسوله )

آبشار ماسوله رودخان ( ماسوله )

آبشار خرم بو  ( ماسوله )

.

طرز تشکیل آبشار

سنگ‌های بستر رود، به‌آرامی فرسایش می‌یابد. رودهای بزرگ، از روی سنگ‌های مختلفی می‌گذرند. بعضی از سنگ‌ها، سخت تر از سنگ‌های دیگرند و به آسانی فرسایش نمی‌یابند. بعضی دیگر، به‌راحتی فرسایش می‌یابند. هنگامی که رود از بستری متشکل از سنگ‌های سخت وارد جایی شود که سنگ‌ها نرم ترند، احتمال دارد در محل برخورد این دو نوع سنگ، آبشار تشکیل شود، یعنی آب نمی‌تواند سنگ‌های سخت را حفر کند، اما سنگ‌های نرم را که در زیر قراد دارند از بین می‌برد و به‌اصطلاح زیر سنگ‌های سخت را خالی می‌کند. گاهی وسعت این محل خالی شده به اندازه‌ای است که افراد می‌توانند از پشت آبشار عبور کنند.

رود راهی شد به دریا ، کوه با اندوه گفت ، میروی اما بدان دریا زمن پایین تر است.